در این مقاله روشی ابتکاری برای زمانبندی در سیستمهای تولید کارگاهی و پیوسته با هدف حداقل کردن حداکثر دوره ساخت ارایه می شود. در این روش مساله را در دو مرحله حل می کنیم:1- برنامه ریزی به جلو 2- برنامه ریزی به عقب. در مرحله اول زودترین زمانی که هر عملیات می تواند آغاز شود یا پایان پذیرد تعیین می شود. اگر در یک مقطع زمانی دو فعالیت یا بیشتر روی یک ماشین بتوانند اجرا شوند، دو شاخه ایجاد شده در شاخه اول بر اساس قانون اولویت SPT→MWKR و در شاخه دوم بر اساس قاعده MWKR→SPT  تخصیص صورت می گیرد.تحت شرایطی مرحله اول خاتمه یافته و دوره ساخت اولیه به دست می آید. در مرحله دوم به کمک حداقل دوره ساخت به دست آمده از مرحله اول و به کمک ترکیبی از اولویتهای  SPTوMWKR  و به کمک شاخه و کران و برنامه ریزی از انتها به ابتدا تخصیص صورت می گیرد و محل شاخه زدن زمانی است که دو یا چند عملیات همزمان بتوانند کار خود را توسط یک ماشین به اتمام برسانند. بهترین دوره ساخت به دست آمده از دو مرحله، دوره ساخت نهایی است.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

الگوریتم شاخه و کران یک روش گسترده برای بهینه سازی سراسری است. این الگوریتم، مجموعه شدنی مساله بهینه سازی را از طریق یک روش شاخه سازی، افراز کرده و سپس با استفاده از یک روش کران یابی، برای هر عضوِ افراز یک کران بالا و یک کران پایین محاسبه می کند. سرانجام، روش شاخه و کران، کران های به دست آمده و مقادیر تابع هدف را با یکدیگر مقایسه کرده و اعضایی از افراز را که شامل یک نقطه بهین نیستند حذف می کند. در این مقاله، الگوریتم شاخه و کران برای بهینه سازی توابع هم رادیانتِ صعودی روی زیرمجموعه هایی از $\mathbb{R}_+^n$ که به صورت اشتراک یک نیم فضا با یک سادک هستند ارائه می شود (هدف از در نظرگرفتن چنین مجموعه های شدنی، بررسی مدلی از ریاضیات مالی، تحت عنوان مدل میانگین-انحراف معیار است). ما از مفهوم تحدب مجردِ توابع هم رادیانتِ صعودی برای کران یابی (پیداکردن کران های پایین) استفاده می کنیم. در انتها ، به عنوان کاربردی از این دسته از مساله های بهینه سازی، مدل میانگین-انحراف معیار برای بهینه سازی سبد سرمایه گذاری را مطرح کرده و آن را با روش شاخه و کران حل می کنیم.

برنامه ریزی ظرفیت تولید و زمانبندی تولید جزئی از فرآیند تصمیم گیری در زنجیره تامین بسیاری از صنایع ساخت و خدماتی محسوب می شوند که نقش مهمی را در برآورده سازی نیازهای مشتریان و ارتقای سطح خدمت دهی به مشتریان ایفا می نمایند. از آنجائیکه این دو فرآیند در دو سطح متفاوت از زنجیره تامین عمل می نمایند (برنامه ریزی ظرفیت در سطح تاکتیکی و زمانبندی تولید در سطح عملیاتی)، لذا معمولا تصمیمات مربوط به این دو حیطه نیز مستقلا و جدای از هم اتخاذ می شود. در چنین شرایطی شدنی بودن تخصیص ظرفیت انجام شده در سطح تاکتیکی، زمانیکه برنامه بصورت عملیاتی وارد کارگاه می شود، به عنوان یکی از چالش های اصلی این رویکرد تصمیم گیری مجزا، مطرح است. لذا در این تحقیق، پس از مدلسازی یکپارچه مساله برنامه ریزی ظرفیت تولید و مساله زمانبندی تولید دو ماشینه، به ارائه یک رویکرد حل تحلیلی مبتنی بر تجزیه مساله پرداخته شده است. در راستای کمینه سازی حداکثر زمان تکمیل سفارشات، مفهومی تحت عنوان «زوج سفارش» تعریف، و الگوریتمی جهت تعیین زوج سفارشات بهینه بر مبنای مساله تخصیص متقارن ارائه می شود. سپس در راستای تعیین توالی بهینه زوج سفارشات، الگوریتم شاخه و کرانی بر مبنای سه کران پائین پیشنهادی و همچنین دو استراتژی جستجوی عمق اول و سطح اول، طراحی و در راستای افزایش کارآیی آن تعدادی ویژگی ریاضی اثبات، و بر اساس آن ها تعدادی قاعده چیرگی جهت مساله استخراج شده است. همچنین جهت تعیین مقادیر تخصیص ظرفیت به عملیات، یک الگوریتم جستجوی همسایگی طراحی و بر اساس ویژگی های ساختاری مساله بهبود داده شد.

فرآیند تخلیه از کلیدی ترین فعالیت های همزمان با بحران هنگام رخداد فجایع است. در پژوهش های مدیریت بحران، فرض بر وجود مکان های اسکان اضطراریِ از پیش تعیین شده ای است که تخلیه افراد از نواحی بحران زده به سوی آن ها انجام می شود. ما در این مقاله در پیِ یافتن یک پایگاه اسکان از میان مجموعة پایگاههای پیش بینی شده هستیم که جریان تخلیه افراد از ناحیة بحران را بیشینه می کند و بنابراین امکان تصمیم گیری دربارة مکان های امن را همزمان با وقوع بحران برای تصمیم گیرندگان فراهم می کند. این مسئله را به صورت دو مدل غیرخطی در حالت ایستا و پویا، و با رویکرد شبکة جریان مدل سازی می کنیم. علاوه بر این یک مدل استوار پویا برای مسئلة تخلیه-مکان یابی توسعه داده ایم تا عدم قطعیت مربوط به ظرفیت مسیرها در هنگام رخداد بحران را نیز در نظر بگیریم. در این مقاله، برای نخستین بار متغیر تصمیم مکان یابی را در مدل بیشینه جریان وارد کرده ایم. سپس با استفاده از ساختار مدل ها دو کران بالا و دو الگوریتم بهینه برای حل آنها توسعه می دهیم. الگوریتم های بهینه را بر پایه ی ترکیب روش های موجود برای بیشینه سازی جریان شبکه با روش شاخه و کران توسعه داده ایم. عملکرد کران های بالا را با حل مسئله های تصادفی هم از نظر زمان حل و هم فاصله با حل بهینه می سنجیم. زمانِ اجرای الگوریتم های دقیق را نیز بر روی همین مسئله های تصادفی می آزماییم و نتیجة مقایسه را گزارش می نماییم. در پایان نیز، الگوریتم های پیشنهادی را برای داده های واقعی یک شبکه شهری به کار گرفته و نتایج آن را گزارش کرده ایم.

در این مقاله مسئله ی زمان بندی تک ماشین با تولید دسته ای و خرابی تصادفی ماشین بررسی می شود. در این مسئله هر کار متعلق به یک خانواده ی کار است و هر خانواده ی کار زمان آماده سازی معلوم و مستقل از توالی دارد. همچنین فرض می شود یک خرابی ماشین در طول افق برنامه ریزی اتفاق می افتد و زمان شروع و طول تصادفی با توزیع احتمال دلخواه و از قبل مشخص دارد. تابع هدف مسئله حداقل سازی مجموع حداکثر زودکرد و حداکثر دیرکرد موردانتظار کارهاست. تاکنون در پژوهش های گذشته مطالعه ای بر این مسئله مشاهده نشده است. برای این مسئله یک مدل جدید برنامه ریزی عدد صحیح خطی مختلط توسعه داده شده است. با توجه به NP-hard بودن مسئله برای حل بهینه ی آن، یک الگوریتم شاخه و کران جدید با اصول غلبه و یک حد پایین کارا ارائه شده است که از یک الگوریتم ابتکاری جدید برای به دست آوردن حد بالا استفاده می کند. به منظور ارزیابی عملکرد الگوریتم های معرفی شده، تعداد 2520 عدد مسئله ی نمونه طراحی و با الگوریتم های ارائه شده، حل شده است. نتایج محاسباتی نشان می دهد 98% مسائل نمونه در محدوده ی زمانی مشخص شده با الگوریتم شاخه و کران به صورت بهینه حل شده اند و میانگین درصد انحراف از جواب بهینه در الگوریتم ابتکاری ارا ئه شده کمتر از 30% است. این موارد کارایی الگوریتم های ارائه شده را تأیید می کند.

گرایش فزاینده به استفاده از روش های ترکیبی در رساله های دکتری، نگرانی درباره استفاده مناسب از این روش ها در تحقیقات علوم اجتماعی و رفتاری را مطرح ساخته است. این پژوهش توصیفی با هدف بررسی رویکرد، طرح و روش های پژوهش به کار رفته در رساله های دکتری مدیریت آموزشی و آموزش عالی در دهه اخیر (1390-1400) انجام شده است. در راستای پاسخگویی به سؤالات پژوهش، چکیده و فصل سوم 85 رساله دکتری پایان یافته در بازه زمانی فوق بررسی شد. یافته های پژوهش نشان می دهد نزدیک به سه چهارم (در مجموع 73 درصد) پژوهش ها با هدف ارائه الگو و مدل و 63 درصد آن ها بر مبنای رویکرد ترکیبی اکتشافی متوالی انجام شده اند. همچنین در 60 درصد موارد از طرح نظریه زمینه ای در مرحله کیفی و همبستگی چند متغیری در مرحله کمی پژوهش استفاده شده است. نتایج پژوهش ضمن ارائه دلالت های برای تدریس روش های پژوهش کمی، کیفی و ترکیبی در دوره دکتری، لزوم نوآوری در طرح های پژوهش مورد استفاده در رساله های دکتریِ رشته های علوم رفتاری را خاطر نشان می سازد.

در این مقاله مسئله زمان بندی ماشین پردازنده انباشته با فرض وجود کارهایی با اندازه غیریکسان و با هدف حداقل کردن زمان انجام کل کارها (Cmax) بررسی شده است. هدف این مقاله، حل مسئله مدنظر با بهره گیری از حدود پایین قوی و با استفاده از الگوریتم شاخه و کران حد، یکی از روش های حل دقیق، است. در این الگوریتم از دو روش جدید به نام های و برای تولید حد پایین استفاده و نتایج با حد پایین موجود در ادبیات به نام مقایسه شده است. برای ارزیابی عملکرد روش ارائه شده، دسته ای از نمونه مسائل به صورت تصادفی تولید و روش شاخه و حد با حدود پایین متفاوت روی این مسائل آزمایش شده است. نتایج محاسبات نشان می دهد در الگوریتم شاخه و کران وقتی اندازه کارها نسبت به ظرفیت ماشین بزرگ باشد، حد پایین بهترین عملکرد را دارد و زمانی که اندازه کارها نسبت به ظرفیت ماشین کوچک باشد (حداکثر به اندازه G نصف ظرفیت ماشین)، الگوریتم با حد پایین عملکرد بهتری دارد. همچنین زمانی که اندازه کارها متوسط باشد، بهترین عملکرد را دارد.

در تقاطع­­های راست گوشه سه شاخه یا چهار شاخه کانال­های روباز، مطالعه جدایی جریان بسیار حائز اهمیت می­باشد. برخی پارامترهای موثر در این زمینه نسبت دبی ورودی و عمق جریان می­باشد که در این تحقیق تاثیر نسبت دبی ورودی و نسبت ارتفاع سرریزها (عمق جریان) در الگوی جریان و ابعاد ناحیه جداشدگی به صورت عددی شبیه­سازی شده است. بررسی نتایج مدل عددی نشان داد که مدل k-ω بیشترین مطابقت را با نتایج آزمایشگاهی دارد، به طوریکه میزان خطای شبیه­سازی کمتر از 20% بود. ابعاد ناحیه جداشدگی در کانال­­های اصلی و فرعی با نسبت دبی ورودی رابطه مستقیم داشت. همچنین با افزایش ارتفاع سرریزهای خروجی، عمق جریان افزایش یافت و منجر به کاهش ابعاد ناحیه جداشدگی شد. مطابق نتایج عددی، ابعاد ناحیه جداشدگی در راستای قائم از کف کانال به سطح آب افزایش یافت، به­طوری­که برای نسبت دبی 6/0 و نسبت ارتفاع سرریز 377/0، طول ناحیه جداشدگی در کف کانال، فاصله 1/0 متر از کف و در سطح آب به ترتیب در حدود 60 سانتیمتر، 75 سانتیمتر و 85 سانتیمتر بود. بنابراین از سطح آب به سمت کف کانال طول ناحیه جداشدگی در حدود 29% کاهش یافت.